آرشیو برچسب: فرهنگ

نخبه ‏افغانستانی در دهمین دوره مسابقات بیوتکنولوژی پارک علم و فناوری دانشگاه تربیت مدرس، عنوان «هسته فن‌آور برتر» و جایزه »بیوتکنولوژی: را از بین ‏‏۱۲۰ شرکت به دست آورد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، دکتر «حسین حبیبی»، نخبه ‏افغانستانی و مدیر عامل شرکت «هامون طب پیشرو» در دهمین دوره مسابقات بیوتکنولوژی پارک علم و فناوری دانشگاه تربیت مدرس، عنوان «هسته فن‌آور برتر» و جایزه »بیوتکنولوژی: را از بین ‏‏۱۲۰ شرکت به دست آورد.‏

وی در بیان داستان تاسیس شرکت «هامون طب پیشرو» گفت: ‏«یک سال پیش بود که هسته مرکزی شرکت هامون طب پیشرو، با یک دورهم نشینی دوستانه در دانشگاه تربیت ‏مدرس، با موضوع تولیدات و صادرات تشکیل شد. این هسته، یک تشکیل دوستانه و البته تخصصی بود، هسته ای که به ‏راستی نمادی از اتحاد و دوستی دو کشور دوست و همسایه بوده و هست.»‏

حسین حبیبی اظهار داشت: «به دعوت دوست عزیزمان آقای دکتر یوسفی، متخصص بیوشیمی و نخبه افغانستانی تبار، و دوست عزیزمان آقای رضا ‏عزیزیان (کارشناس ارشد میکروبیولوژی پزشکی و عضو بنیاد ملی نخبگان ایران) دور هم جمع شدیم و شرکت را ثبت ‏کردیم».‏

دکتر حبیبی و همکارانش در شرکت هامون طب پیشرو به تولید کیت تعیین جنسیت از روی خون مادر، کیت ‏مولکولی تشخیص ناباروری مردان بر روی نمونه خون و کیت تشخیص شکنندگی ‏DNA‏ اسپرم پرداخته اند.‏

با گذشت کمتر از یک سال شرکت هامون طب پیشرو به عنوان نماد وحدت دو کشور ایران و افغانستان توانست جایزه ‏هسته فن‌آور برتر دانشگاه تربیت مدرس و همچنین لوح تقدیر جایزه برتر بیوتکنولوژی برای کیت تشخیص مولکولی ‏فاکتور ازواسپرمی را از همان دانشگاه دریافت کند.‏

نشست قلب آسیا کاری مشترک برای مبارزه با هراس افکنی و مواد مخدر، توسعه بازرگانی و منطقه ای از مهم ترین اهداف این نشست شمرده می شود و این بار هفتمین نشست هم در باکو پایتخت آذربایجان برگزار شده است. اما در این نشست نمایندگان کشورهای منطقه درباره چگونگی برقراری صلح در افغانستان، مبارزه با هراس افکنی و نیز گسترش روابط منطقه ای گفتگو کرده اند.

عبدالواحد حکیمی استاد دانشگاه در برنامه «پس از خبر» گفت: افغانستان همیشه برای رفتن به چنین نشست هایی آماده بوده است. یعنی نیازمندی هایی که مردم افغانستان و دولت افغانستان داشته است، نیازمندی هایی نیست که از نو تشخیص شده باشد و دولت افغانستان از نو روی آن تمرکز کرده باشد و دوباره در کنار دوستان و همکاران منطقه ای خود تقاضای همکاری کند بلکه نیازهایی که دولت و مردم افغانستان در این راستا دارند از سال های سال به این سو احساس شده و این نیازمندی ها افغانستان را به چنین نشست هایی کشانده است.

وی در خصوص نتیجه نشست قلب آسیا از سوی کشورهای منطقه در افغانستان می گوید: فکر می کنم یکی از بخش های مهم موضوع این نشست مساله صلح و ثبات و امنیت در افغانستان است. ما باید یک تقسیم بندی متفاوت را از بحث داشته باشیم و آن تقسیم بندی از بحث این است که ما دو دسته از کسانی داریم که در این نشست شرکت کرده اند. خیلی از کشورهایی که در این نشست شرکت کرده اند ناامنی و ناآرامی در افغانستان را برای خودشان امنیت می بینند و خیلی از کشورها هم هستند که امنیت در افغانستان را به معنای امنیت در کشورهای خودشان می بینند. بر این اساس گمان می کنم که بعضی از کشورها به خاطر مسایل منطقه ای و مسایل داخلی خودشان تلاش کنند که امنیت در افغانستان برگزار شود. اما اینکه این نشست تا چه اندازه می تواند امنیت را در افغانستان بازگرداند و تا چه اندازه می تواند تاثیر بر روی امنیت افغانستان داشته باشد خیلی به این مساله امیدوار نیستم و چند علت و دلیل می تواند داشته باشد.

حکیمی، در خصوص چرایی بی نتیجه بودن نشست قلب آسیا برای کشور بیان داشت: یکی از دلیل ها این است که کشورهای منطقه درک واحد و تعریف واحد از امنیت و ناامنی در منطقه ندارند. مساله دوم و علت دوم این است که در داخل افغانستان نهادهای سیاسی، مردمی، اپوزیسیون دولت و بخشی از مردم با دولت در این راستا همکار نیستند. شما می دانید در عین حالی که نشست قلب آسیا یا نشست منطقه ای برگزار می شود عده ای از رهبران سیاسی در ترکیه حضور دارند و عده ای دیگر در قندهار حضور دارند. بنابراین ما بر این باور هستیم که در داخل افغانستان نهادها و رهبران مختلف و تعداد کسانی که در راس اقوام و نهادهای سیاسی قرار دارند اینها راه های مختلفی را برای تامین امنیت و تامین صلح ثبات در افغانستان جست و جو می کنند. یعنی به این معنا که به آنچه که دولت باورمند است باورمندی ندارند.

این آگاه روابط بین الملل، معتقد است مردم افغانستان اتحادی برای از بین بردن دشمن ندارند و افزود: یکی از مشکلاتی که در افغانستان وجود داشته و وجود دارد و در آینده هم وجود خواهد داشت این است که ما یک تعریف مشخص از دوست و دشمن چه در سطح داخلی و چه در سطح بیرونی نتوانستیم داشته باشیم و نتوانستیم برای خود دوست و دشمن مشخص تعریف کنیم. به این دلیل است که ما راه های واحد برای حل مشکل در افغانستان نتوانستیم پیدا کنیم. یکی اش هم در همین می تواند باشد که ما وقتی نتوانستیم اصل مشکل را تشخیص دهیم و تعریف واحد از مشکل نتوانستیم داشته باشیم و یک اجماع داخلی و اجماع منطقه ای نتوانستیم شکل دهیم به آن خاطر است که هر کس بر اساس درک و یافته ها و بر اساس تعریف های خودش که از دوست و دشمن دارد به راه حل آن مشکل می پردازد.

حکیمی، معتقد است دیدگاه های کشورهای جهان و منطقه هم متفاوت با یکدیگر است و همین باعث نداشتن نتیجه برای کشور ما می شود و افزود: بعضی کشورها در منطقه به دنبال یافتن منافع خود در افغانستان هستند و شاید بعضی ها هم به دنبال تامین امنیت و ثبات در افغانستان باشند اما بعد از اینکه ما در عراق و سوریه و بخصوص در کشورهای خاورمیانه می بینیم که نیروهای شورشگر و یا نیروهای تروریستی یا داعش در آنجا شکست می خورد می بینیم که دیدها در افغانستان متفاوت می شود یعنی آنها همه به این فکر هستند که بعد از عراق و بعد از سوریه شاید این بار افغانستان در مرکز و محراق توجه کشورهای منطقه ای و کشورهای جامعه جهانی باشد. مثلا نگاه پاکستان به افغانستان این است که همیشه پاکستانی ها در افغانستان ناامنی افغانستان را امنیت برای خود بپندارند اما نگاه هند که یکی از کشورهای مهم منطقه ای است و یکی از شرکت کنندگان قلب آسیا هم هست نگاهش متفاوت تر از پاکستان هست. هند شاید امنیت در افغانستان را امنیت برای خود بپندارد و ناامنی پاکستان را امنیت برای خود تلقی کند اما از جانب دیگر دیدگاه ایران متفاوت باشد.

وی، در خصوص راه موفقیت در اینگونه نشست ها می گوید: همانطور که از گذشته های دور این دیدگاه های متفاوت هیچ زمانی پاسخگوی ایجاد ثبات در افغانستان نبوده و در آینده هم من شخصا به این باور نیستم که این دیدگاه ها و این نشست ها بتواند ثبات و امنیت را در افغانستان بیاورد. نظر شخصی من این است که ما زمانی می توانیم امنیت و ثبات را در افغانستان داشته باشیم یک وحدت، اتفاق، درک واحد از شرایط و تعریف واحد از دوست و دشمن به سراغ کشورهای منطقه ای برای رفع مشکلات افغانستان برویم و تا زمانیکه ما از داخل افغانستان راه ها و گزینه ها ی متفاوتی نسبت به کشورهای منطقه ای ارایه نمی کنیم. کشورهای منطقه ای هم راهکارهای متفاوتی با در نظر داشت منافع ملی خود ارایه خواهند کرد.

آیا می توانید بنویسید؟ موضوعات مختلفی را برای یک روزنامه یا سایت خبری به رشته تحریر در آورید طوری که متفاوت باشید، برای نوشتن فقط هنر و دانش لازم نیست بلکه مهارت نیز لازم است. نوشتن را شاید همه به نوعی بتوانند تجربه کنند اما اینکه چگونه از ماحصل دانش، هنر و مهارت بتوانیم یک تولید خوب درآوریم و متفاوت باشیم نیازمند آشنایی با ظرایفی است.
انجمن فرهنگی تبلور اندیشه با توجه به رسالت فرهنگی در راستای توسعه اگاهی و اموزش سعی نموده این زمینه را برای شما عزیزان فراهم نماید بدین منظور میتوانید در وب سایت دوزبانه انجمن فرهنگی تبلور اندیشه بنویسید.
برای این مهم میتوانید با نام کاربری و رمز ورود زیر وارد وب سایت شده وش روع به نوشتن نمایید
نام کاربری:

writter

رمز ورود:

writter2018

آدرس ورود:
click_here

آغاز مبارزه سیاسی محمود طرزی:

علامه طرزی در طول حیات های خود مصورف کارزار های سیاسی نیز بود که خیلی ها تاثیر گزار بوده است . طرزی مبارزه سیاسی خود را از میان ارگ آغاز نمود. چندین بار توسط نوشته های خود امیر را به نشر اخبار و ایستاده گی در مقابل قدرت استعماری انگلیس تشویق نمود.

در لا بلای کار زار های سیاسی خود نخستین تبصره سیاسی خود را زیر عنوان ” آسیا باید از آسیاییان باشد.” نوشت. همچنان تبصره دیگری را زیر عنوان ” ارادی آسیا و افریقا ” نوشت که در آن قدرت های استعمار گر را متجاوز خوانده و آن را یک تصور باطل وخیال محال گفت.

مقاله های طرزی در مورد افغانستان مانند خنجری بود که بر قلب انگلیس اصابت میکرد . مقاله های طرزی آن چنان انگلیس را تحت فشار خود قرار میداد که فغان کنان نزد امیر می آمدند و از نوشته های او به امیر شکایت میکردند. تا حدی از نوشته های او انگلیس ها هراس داشتند که وایسرای هند بریتانوی به امیر اطلاع داد که اگر سراج الاخبار به این لحن ضد به نشرات خود ادامه بدهد ما توزیع آن را در سرزمین هند بریتانوی منع می نمایم . ولی با وجود سانسور و فشار های شدید امیر آن زمان ؛ طرزی از هدف خود عقب نشینی نکرد واستعمار گران را باز هم تحت فشار نوشته های خود قرار داد. طرزی گفت: سراج الاخبار جریده دولتی نیست بلکه به اجازه دولت نشر میشود و هدف آن با خبر ساختن هموطنان از احوال جهان است.

در دولت امیر امان الله خان علامه طرزی منحیث وزیر امور خارجه تقرر پیدا کرد. در این میان گفتگو های منصوری هند بعد از قرار داد راولپندی صورت گرفت . حکومت کابل از حکومت انگلیس هند راجع به یک معاهده کامل به اساس حقوق مساوی درخواست نمود . حکومت انگلیس هم به اساس ماده چهارم قرارداد راولپندی برای این گفتگو ها اعلام آماده گی نمود. در این زمان بود که هیات افغانستان به رهبری علامه طرزی وزیر امور خارجه افغانستان که مشتمل از( غلام محمد وزیر تجارت ؛ پیر محمد خان تره خیل ؛ غلام صدیق خان چرخی ؛ مرزا غلام معروف خان و …) بود وارد یک گفتگوی طولانی گردیدند . به این اساس علامه طرزی توانست که این گفتگو ها را موفقانه به پایان برساند . بعد مرحله سوم گفتگو های منصوری آغاز گردید که طرزی این مذاکرات را نیز موفقانه پایان داد که در نتیجه معاهده صلح میان دولت انگلیس و افغانستان به امضا رسید.

علامه طرزی در هیچ شرایطی و در تحت هر گونه فشار سر تسلیم به زمین فرو نیاورد و با تصمیم قاطع و عزم متین به مبارزه سیاسی خود ادامه داد . همه مانع ها را از سر راه خود برداشت و افکار آزادی گرایانه خود را تا حسب توان انتشار داد .( ۴: ص ۱۲۲ )( ۶ : مقاله ) (۸ : ص ۷۷۶ )

سراج الاخبار افغانی

سراج الاخبار افغانی دومین نشریه ارتقایی در تاریخ مطبوعات افغانستان بعد از شمس النهار به شمار میرود . بعد از آنکه در دوره امیر عبدالرحمن خان مطبوعات خفه شدند در تاریخ ۲۲ جدی سال (۱۲۸۵) هجری شمسی تقریبا بعد از (۳۰) سال رکود فرهنگی این نشریه به نشر رسید.

روی این علت میتوان سی سال رکود فرهنگی گفت که : در دوره امیر عبدالرحمن خان در امور فرهنگی ؛ تعلیمی ( به استثنای یک مدرسه تعلیمی ) اصلا کدام کار قابل ملاحظه صورت نگرفته بود . کوچکترین توجه بر مطبوعات و روزنامه نگاری در افغانستان مبذول نشده بود . فقط چند مطبعه لیتوگرافی ایجاد شد که در آن هم رساله ها و کتاب های اطاعت از امیر ؛ تحویل دادن مالیات و قانون اداری به چاپ رسید . نکته قابل بحث اینجاست که در این شرایط افغانستان به محل وارد کردن رساله های مطبوعاتی انگلیس مبدل شده بود که باعث گمراهی نسل جوان افغان میگردید.

بار اول این نشریه به نام سراج الاخبار افغانستان یاد شده و ارگان نشراتی دولتی بود . در آغاز این نشریه به امر مقام های عالی رتبه حکومت به نشرات آغاز نمود . منابع خبرهای خارجی سراج الاخبار افغانستان روزنامه ها و نشریه های عربی ؛ ترکی ؛ اردو و انگلیسی بود.

در آغاز مولوی عبدالروف کندهاری به حیث رییس انجمن سراج الاخبار ایفای وظیفه می نمود . زمانیکه برای اولین بار این نشریه به نشر رسید مخالفت قدرت استعمار گر انگلیس را به همراه داشت و انگلیس ها امیر حبیب الله خان را به این ایده متعقد نمودند که کار چاپ و نشر این نشریه را متوقف کند. در حالیکه امیر حبیب الله خان میخواست موافقتنامه ( ۱۹۰۷) میان روس و انگلیس را که به اساس آن سیاست خارجی افغانستان را انگلیس ها میتوانند پیش ببرند نا دیده بگیرد.

در این زمان بود که علامه طرزی از موقف و موقعیت سیاسی خود استفاده نموده سراج الاخبار افغانستان را برای بار دوم به نام سراج الاخبار افغانی به نشر رساند . در این نشریه پالیسی نشراتی با یک روحیه همه جانبه و در مطابقت با منافع اجتماع صورت میگرفت. در این نشریه مطالب ستون های اختصاصی ؛ تکنالوژی ؛ فن و پیشرفت های کشور های دیگر جهان نیز وجود داشت.

گفته میشود که نخستین عکس هم در مطبوعات افغانستان عکس امیر حبیب الله خان بود که در سراج الاخبار افغانی به نشر رسید. طرزی در این وخت عضویت گروه “اخوان افغان ” را که از جوان ها سلحشور و زحمت کش افغانستان شکل یافته بود نیز داشت . علامه طرزی به گونه دوامدار توسط مقاله های خود امپریالیزم اروپا را مورد حمله قرار میداد . مقاله های وی جنبه آزادی خواهانه و تحریک مردم بر ضد استعمار را داشت.

امیر حبیب الله خان چندین بار به اشاره دست انگلیس علامه طرزی را هشدار داد که از نشر مقاله های سیاسی در نشریه خوداری نماید.

اما طرزی احساس وطن دوستی و افکار آزادی گرایانه خود را بر هشدار های امیر حبیب الله خان ترجیح داده و به نشر مقاله ها ادامه داد.

امیر حبیب الله خان در مقابل صلاحیت های علامه طرزی را محدود نمود و امکانات مالی نشریه را از بین برد.

طرزی با دو روزنامه نگار جوان و مسلمان به نام های عبدالرحمن لودین و عبدالهادی داوی سامان و لوازم طباعت را به منزل داوی انتقال دادند . داوی که به اسم مستعار ( پریشان ) مقالات و اشعار را نشر میکرد با نشر این شعر که:

در وطن گر معرفت بسیار میشد بد نبود
چاره این ملت بیمار میشد بد نبود…

تا پایان این مخمس انتقاد از جامعه بسته و حالات اجتماعی نموده بود . به این سبب عبدالهادی داوی محبوس گردید . عبدالرحمن لودین هم به جرم ترور امیر حبیب الله خان به زندان افگنده شد . (۱۲ سرطان ۱۲۹۷ هجری شمسی)

بالاخره در ماه میزان سال (۱۲۹۷) هجری شمسی سراج الاخبار افغانی متوقف شده و از نشر باز ماند.

به این ترتیب از آغاز نشر سراج الاخبار افغانستان و تا متوقف شدن سراج الاخبار افغانی قدرت استعمار گر انگلیس دست از متوقف ساختن این نشریه نکشید تا اینکه به هدف شان نایل شدند . در مقابل محمود طرزی هم تا آخرین لحظه به نشر سراج الاخبار افغانی پرداخت. (۳: ص ۵۸ )(۴ : ص ۵۱ ؛ ۵۲ )(۱ : ص ۱۱۵ ؛۱۲۴ ) ( ۸ : ص ۶۵۰ )

دیدار طرزی با افغانی:

پدر محمود طرزی وی را جهت فرا گرفتن علوم و اندیشه های آزادی خواهانه نزد سید جمال الدین افغان نخستین خبرنگار افغانستان به استانبول ترکیه فرستاد. این دو خبرنگار افغان هفت ماه با هم تبادل افکار نموده و افکار طرزی متاثر از افکار آزادی خواهانه و صلح جویانه افغانی گردید.علامه طرزی در مورد علامه سید جمال الدین افغان مینویسد: ” علامه سید جمال الدین افغان یک معدن عرفان بود این هفت ماه مصاحبت به قدر هفتاد سال سیاحت را دربر دارد .” یعنی سید جمال الدین افغان در سال های پایان عمر خود تمام داشته ها و اندوخته های خود را به طرزی انتقال داد و طرزی هم راه آزادی خواهانه افغانی را دنبال نمود . ( ۳: ص ۵۳ )

آثار محمود طرزی

محمود طرزی ۲۵ کتاب را تالیف و ترجمه نموده و اضافه تر از ۵۰۰ مقاله به نشر رسانیده است . مقاله های طرزی بیشتر روی محور رشد افکار ضد استعمار و احیا روحیه وطن دوستی می چرخید. “استقلال و افغانستان ” ؛ “جنگ و صلح ” ؛ “افغانستان و نعمت آزادی” ؛”حی الفلاح” ؛ از جمله مقاله ها طرزی به شمار میرود . کتاب های نوشته شده توسط علامه طرزی عبارتند از:

۱- منتخب اشعار غلام محمد طرزی (۱۳۰۴) هجری شمسی
۲- مجموعه صنایع گزیده ی اشعار بزرگان ادب دری (۱۲۶۲) هجری شمسی
۳- مجموعه ی اخلاق
۴- دیوان اشعار غلام محمد طرزی
۵- سیاحت نامه شرحی از سفر اسلامبول ترکیه
۶- از هر چمن سمنی و از هر دهن سخنی
۷- تخلیص حقوق بین الدول
۸- سیاحت سه قطعه روی زمین
۹- روضه حکم ( ۴: ص ۱۲۷ )(۳: ص ۵۷ )

تاثیر شخصیت محمود طرزی بر مطبوعات افغانستان

علامه محمود طرزی رهگشای مطبوعات در افغانستان که با افکار آزادی گرایانه خود زنده گی خود را وقف خدمت به ملت خود از دریچه مسلک مقدس خبرنگاری نمود از جمله پیشکسوت های مطبوعات و شخصیت های تاثیر گزار بالای مطبوعات افغانستان به حساب می آید.

پیشرفت در عرصه مطبوعات را که امروزه مشاهده مینمایم حاصل رنج ؛ زحمت های است که علامه طرزی در وضعیت استبدادی آن زمان متحمل شد تا مطبوعات از پا افتاده را دوباره احیا نماید و افکار تاریک ملت را ذریعه رسانه چاپی روش نماید. در عصر حاضر محمود منحیث یک الگو برای همه خبرنگاران و دست اندر کاران وسایل ارتباط همگانی و یا همان سه غول ارتباطی ( رادیو ؛ تلویزیون ؛ انترنت ) است.

فدا کاری ؛ از خود گذری ؛ وطن دوستی ؛ رعایت آزادی بیان و… همه میراثی است که از علامه طرزی برای خانواده رسانه های افغانستان به جا گذاشته شده است که از سوی اعضای این خانواده تطبیق و جنبه عملی داده میشود که خود نمونه و مثال عمده تاثیر گزار بودن این مرد دنیای خبرنگاری بر مطبوعات افغانستان است.

اگر فعالیت خبرنگاری در عصر حاضر و دوره امیر حبیب الله خان مقایسه گردددر نتیجه به صراحت معلوم میگردد که علامه طرزی در تحت چگونه شرایطی و با برداشتن کدام موانع توانسته است مطبوعات کشور را دوباره احیا نماید .در مورد تاثیر گزاری علامه طرزی هر قدر که بنویسم هنوز هم کم است فقط به گونه کوتاه در یک جمله میتوان نوشت که : محمود طرزی یکی از تاثیرگزار ترین چهره ها در رشد و احیا مطبوعات در افغانستان به شمار میرود.

علت مسمی شدن علامه طرزی به لقب پدر ژورنالیزم افغانستان

محمود طرزی خبرنگار مطرح کشور را به اساس دلایل ذیل منحیث پدر ژورنالیزم افغانستان میشناسند:

الف – مطبوعات افغانستان را دوباره احیا نمود .
ب- آزادی بیان را نهادینه ساخت و قلم را بر ظلم و استبداد حاکم نمود .
ج- مفهموم اصلی مطبوعات و روزنامه نگاری را برای مردم افغانستان بیان کرد .
د – برای رهروان خود الگو قرار گرفت .
ذ – تالیف ۲۵ کتاب و بیشتر از ۵۰۰ مقاله
ر- ایجاد مطبوعات مستدام در افغانستان

به پاس خدمات شایان این مرد وطن دوست و آزادی گرا حکومت افغانستان یکی از لیسه های معارف شهر کابل را در ساحه دارلامان به نام این شخصیت بزرگ مسمی ساخت. که این لیسه هم اکنون نیز فعال بوده و سالانه هزار ها شاگرد در لیسه عالی محمود طرزی در دارلامان کابل مشغول تعلیم هستند.

زندگی نامه محمود طرزی – پدر ژورنالیسم افغانستان – کلیک کنید

 نویسنده: میلاد “سیار”

منابع:

۱- رهین , عبدالرسول. تاریخ مطبوعات افغانستان , کابل : چاپ مطبعه میوند , ۱۳۸۷ هجری شمسی
۲- غیرت , غلام سخی. خاطرات محمود طرزی , کابل : انتشارات میوند , ۱۳۸۹ هجری شمسی
۳- تنویر , محمد حلیم. تاریخ روزنامه نگاری افغانستان , پشاور :چاپ مرکز نشرات اسلامی صبور , ۱۳۷۸ هجری شمسی
۴- آهنگ , محمد کاظم. سیر ژورنالیزم در افغانستان , پشاور : انتشارات میوند , ۱۳۷۹ هجری شمسی
۵- ایوبی , سید عبدالله. ژورنالیزم چیست ؟ ژورنالیست کیست ؟ , کابل : انتشارات رسالت , ۱۳۹۱ هجری شمسی
۶- توریال , گران. علامه محمود طرزی
۷- خبرگزاری کوکچه. (۱۳۹۰ ) هجری شمسی علامه محمود طرزی
۸- غبار , میر غلام محمد. افغانستان در مسیر تاریخ , مرکز نشر انقلاب با همکاری جمهوری , بهار ۱۳۶۸ هجری شمسی

مدت زیادی است که بعضی مقالات و نوشته ها جهت نجات عده از جوانان از منجلاب بد بختی بنویسم. یکی از جمله مواردی که اکثرن به آن اهمیت قایل هستم و بخاطر نگهداری آن تأکید میکنم، همانا فرهنگ اصیل اسلامی و افغانستانی می باشد. اما دیدم که بعضی از جوانان پس از خواندن و مطالعه ای نوشته های بنده راجع به فرهنگ اصیل افغانستانی سوالاتی کردند و یا به عباره ای دیگر فرهنگ اصیل افغانستانی را مورد انتقاد قرار داده و تقریبا منکر آن گردیده اند. من با خواندن جملات و نظریات آنها مجبور شدم تا اینکه راجع به فرهنگ اصیل افغانستانی معلوماتی چند برایتان دهم. پیش از اینکه داخل موضوع شوم لازم است که تعریفی از فرهنگ نمایم:

در فرهنگ فارسی عمید آمده است که فرهنگ به معنی علم، دانش، معرفت، قوم، ملت…؛ در فرهنگ دهخدا نیز به معنی دانش و تعلیم و تربیه آمده و در فرهنگ معین آمده است که فرهنگ برعلاوه ای علم و دانش معنی خرد و عقل را نیز میدهد. تقربین تمام واژه نامه های فارسی معنی لغوی فرهنگ را چنین گفته اند. اما معنی اصطلاحی فرهنگ چیز دیگری میباشد. چنانکه جامعه شناسان تعریف میکنند، فرهنگ عبارت است از ارزشهای مادی و معنوی یک جامعه میباشد. در سایت "گی ییک مرکزی" ترکی آمده است که فرهنگ عبارت است از ویژگی های مادی و معنوی یک جامعه میباشد که در طول تاریخ بوجود آمده و از یک نسل به نسل دیگر انتقال پیدا کرده است. این سایت در ادامه مینیویسد، فرهنگ عبارت است از هویت یک جامعه و همچنان طرز زندگی و تفکر یک جامعه و اجتماع میباشد.

از معلومات بالا چنین به نظر میرسد که اصطلاح فرهنگ بیانگر هویت، طرز زندگی، فکر، ارتباطات خانوادگی، رسم و رواج، سمبول… یک جامعه، ملت، کشور… میباشد و فرهنگ هر جامعه مختلف میباشد. بناءً میتوان گفت که فرهنگ عبارت است ارزشهایی میباشد که از طرف تمام ویا اکثر اقشار جامعه قبول گردیده و شکل یک سمبول و نشانی آن جامعه و ملت را به خود گرفته باشد. زمانیکه انسانها شخص و جامعه ای با چنین ویژگی را دید، درحال بداند که این شخص مربوط فلان ملت و کشور است ویا نام این جامعه فلان است… وغیره.

زمانیکه از فرهنگ اصیل افغانستانی حرف میزنیم باید بگوییم هر آن چیزیکه بیانگر هویت افغانستان باشد، فرهنگ ما میباشد و باید از آن مراقبت نمود. بطور مثال: لباس مردانه و زنانه ی کنونی- بدون برقه یعنی چادری که بعد ها وارد فرهنگ ما گردیده است- ، ارتباطات خانوادگی، احترام به بزرگان و شفقت به خوردسالان، عقیده ای اسلامی، شکل احوالپرسی، مهمان نوازی، فداکاری، همدلی، همدردی، ازدواجها از طریق خواستگاری، موسیقی ناب و نواخته شده با دمبوره، غژک و امثال آن، زبانهای موجود در کشور، شکل ازدواج و عروسی، ختتنه سوری، انواع و اقسام غذاها، محرمیت نام زن و همچنان جدا بودن محافل و منازل زنان و مردان در خانه، جامعه و اجتماع…وغیره. همه از جمله فرهنگ اصیل افغانستانی به شمار میروند. این بدان معنا است که هرگاه شخصی با چنین ویژگی ها ببینیم ویا همچو یک ویژگی را در جامعه ببینیم درحال میدانیم که این شخص یک افغانستانی است و یا این جامعه افغانستان و یا گوشه ای از آن است.

متأسفانه که بعضی از جوانان ویا کهن سالان بعضی کارکردها و تطبیقات خراب و ناپسند جامعه ای ما را در نظر گرفته تقریبا منکر تمام فرهنگ اصیل افغانستانی میشوند. بطور مثال: عده ای از جوانان به شوهر دادن دختران در سنین کوچک ویا بدون رضایت آنها، بد دادن دختر، بی نظافتی، عقب ماندگی، مساله ای لواطت… وغیره را مثال نشان داده بالای فرهنگ افغانستانی انگشت انتقاد را بالا میکنند؛ درحالیکه بد دادن دختر، بی نظافتی و کثافت، لواطت… از جمله عملهای نا مشروع و نا پسند جامعه ای ما میباشد که ندرتن بوقوع میپیوندد. دختران نه تنها در افغانستان بلکه در بعضی کشورهای پیشرفته ای جهان نیز بعضن در سن کوچک در عقد نکاح در آورده میشوند اما کسی از آن حرف میزند. بطور مثال: چندی پیش یکتن از ممثلین سریال ترکی "کمین وادی گرگها" با دختر ۲۰ ساله عروسی نمود؛ درحالیکه خودش ۴۱ سال عمر داشت؛ مساله ای لواطت یکی از جمله منفورترین عمل جامعه ای میباشد که تقریبن همه اقشار جامعه از آن نفرت دارند- اینکه ندرت کسانی دست به این عمل میزنند این به معنی فرهنگ بودن نیست و نمیشود- درحالیکه در بعضی ممالک پیشرفته و اروپایی نه تنها لواطت صورت میگیرد حتا بعضی از کشورها اجازه ای ازدواج همجنسگرایا را نیز داده اند و یا در حال تصویب قانون آن میباشند، اما همچو جوانان این موضوع را در نظر نگرفته درحال برچسب را به پیشانی افغانستانی ها زده و ما را بد نام میسازند.

بدون شک که در جامعه ای ما بعضی خرافات و اعمال نا معقول و نا مشروع وجود دارد، اما این بدان معنا نیست که ما از خود فرهنگ نداریم ویا فرهنگ ما مملو از خرافات و اشتباهات است! ما زمانی به یک موضوع نام فرهنگ را میدهیم که آن موضوع ویا کار یا از طرف تمام اقشار و ای اکثر باشندگان جامعه مورد پسند قرار گرفته باشد؛ درغیر آن همچو یک عمل به جز از یک عادت و عملکرد خراب چیز دیگری نمی باشد.

یکی از جمله ویژگی های فرهنگ همانا تغیر پذیری آن میباشد. بناءً خواه نخواه بعضی ارزشهای ما به مرور زمان و نظر به شرایط تغیر میخورد، اما در مقابل ما باید تا حد توان بعضی موارد را حفظ و از آن نگهبانی کنیم. زیرا اگر تمام ارزشهای مدی و معنوی ما تغیر کند، آنگاه نمیتوان از ملت افغانستان ویا فرهنگ افغانستانی نامی برد. بطور مثال: شکل و نوع تعمیر و خانه ها، انواع و اقسام وسایط، غذاها، عرف خراب بد دادن و بدون رضایت به عقد نکاح در آوردن دختران تغیر کند ویا از بین رود کدام باکی ندارد؛ اما اگر زبان، شکل روابط خانوادگی، محافل عروسی، ختنه- طبعن که طرفدار مصارف بیجای آن نیستم اما شخصی توانایی آنرا داشته باشد چندان باکی ندارد- مهمان نوازی، شکل و نوعیت لباسها، موسیقی ناب ما، شکل محرمیت زنان… وغیره تغیر کنند، آنگاه ما افغانستانی ها محکوم به نابودی میشویم.

امید که ما جوانان امروز که آینده سازان فراد و امید وطن هستیم، ویژگی ها و فرهنگ اصیل افغانستانی خود را در نظر گرفته در صدد داشتن یک کشور زیبا شده و با ممالک دیگر شانه به شانه حرکت کنیم.
 

مجموعه سخنانی از امام که صدا و سیما نیز تا کنون آنها را به نمایش نگذاشته، سخنانی که حتی فکر هم نمیکنید امام این هارا گفته باشد، همه را در این مجموعه علاوه بر صحیفه کامل امام  گرد آوردیم امید است مورد اقبال شما واقع گردد.

برای دانلود کلیک کنید

زهرا حسين ‌زاده يا به گفته همولايتی‌هايش «جواهر»، در ولسوالی لعل و سرجنگل از توابع ولايت غور ديده به جهان گشود. يكساله بود كه بدلیل جنگ داخلی در افغانستان با خانواده اش مجبور به مهاجرت به ایران و زندگی در شهر مشهد گردید.

زهرا تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس در رشته علوم تجربی و بعد از آن تا مقطع فوق لیسانس در رشته كارشناسی ارشد فلسفه و كلام ادامه داد. حسین زاده برای بیش از دو دهه است که شعر مینوسد و ادبیات را راهی برای تشریک احساسات خود منحیث یک زن مهاجر انتخاب کرده است. او یکی از مدافعین حقوق زن و فعال مدنی نیز بشمار میرود.

آثار ادبی زهرا حسین زاده در مطبوعات ايران و افغانستان و در كتب مختلف به چاپ رسیده است. وی در مقالات خود اغلب به موضوعات مربوط به حقوق زنان پرداخته است.  تاکنون دو مجموعه از اشعار وی تحت عنوان های «نامه یی از لاله كوهی» و «پلنگ در پرانتز» توسط انتشارات عرفان و سپيده باوران به چاپ رسيده است و يك مجموعه هم با نام « دو پاره شمايل بر پوست گوزن» آماده چاپ دارد.

حسین زاده، برای کمک به جامعه مهاجر افغان در ایران، در حوزه های علمیه و مدارس خودگردان مهاجرین افغان منحیث معلم نیز ایفای وظیفه کرده است و بنا به دستاورد های زیادی که در عرصه ادبیات و شعرنویسی در این کشور داشت، برخی از شاعران و نویسنده گان ایرانی و افغان به بحث و نقد شخصیت و آثار او پرداختند. او منحیث داور در چندین رقابت ادبی نیز ایفای وظیفه کرده است.

در نشست ادبی که با حضور تعدادی از شاعران ایرانی و مقام رهبری ایران برگزار گردیده بود، زهرا حسین زاده شعری را در مورد رنج مهاجرین افغان را دیکلمه کرد و در پاسخ به آن، آقای خامنه یی از جنبش ادبی افغانستان تمجید بعمل آورد.

حسین زاده میگوید، موفقیت او در عرصه شعر نویسی از جدال او با مشکلات زندگی در مهاجرت، زن بودن و این واقعیت سرچشمه میگیرد که او گرچه کشورش را در یکسالگی ترک گفته است ولی امید بازگشت به کشورش در او زنده و پا برجاست.

بانگاهی به ویژه نامه رصد شماره 27  تابستان 1393 در صفحه 30 به مقاله ای ازآقای علیرضا کمیلی برمیخوریم باعنوان کوتاهی های فرهنگی ما (موانع نگرش فرصت محور به مهاجرین افغان) که نگاهی تحلیلی پیرامون برخوردهای جمهوری اسلامی ایران در قبال مهاجرین وبررسی عوامل این نوع رفتارها که منجر به کوتاهی هایی شده که منتج به از دست رفتن فرصت ها گردیده است.

شما را به خوانش این مقاله دعوت میکنیم برروی عکس ها کلیک نمایید:

با توجه به رسالت انجمن فرهنگی تبلور اندیشه درراستای بستر سازی جهت گسترش فرهنگ کتابخوانی و همچنین تبلیغ از گزاره های اسلامی چهارمین دوره از اجرای طرح گسترش فرهنگ کتابخوانی برای مهاجرین افغانستان درایران با توزیع کتاب ” پیوند های نماز” اثر آقای “قرائتی” توزیع گردید.
موضوعاتی که در این کتاب به آنها پرداخته شده، تشکیل شده است از ارتباط نماز با تمام مواردی که در اطرافمان میبینیم میباشد.

سینما برای اولین بار در اوایل قرن بیستم به افغانستان وارد شد اما با مخالفت‌های حاکمان سیاسی زمینه خوبی برای رشد آن فراهم نشد. فیلم سازی در افغانستان در قرن بیست یکم نوسانات زیادی داشت و ده‌ه‌های ۴۰ تا ۶۰ خورشیدی اوج گرفت اما در جکومت‌های بعدی افول کرد. فیلم‌های بیسیار کمی با کیفت بالا در این کشور ساخته شد. بعد از سقوط طالبان و آزاد شدن رسانه‌ها در افغانستان، سینمای افغانستان دوباره شروع به کار کرد.

پیشینه

شاه امان‌الله برای اولین بار پروژکتور سینمایی را وارد افغانستان کرد. در این سال اولین فیلم در پغمان در میان عموم مردم برای نخستین بار بر روی اکران رفت. اولین سینمای افغانستان سینما بهزاد نام داشت. زیر فشار روحانیون سینما در بین سال‌های ۱۳۰۷ تا ۱۳۱۱ کاملا بسته شده. بعد از کشته شدن بچه سقه نادر خان شاه جدید سیاست روحانیون را پیش گرفته و سینماها تا پاپان حکومت وی بسته ماندند.

در اوایل، سینمای افغانستان فقط شامل فیلم‌های خبری از کار و فعالیت دولت بوده و اندکی هم فیلم مستند ساخته می‌شد. می‌توان گفت در افغانستان همواره سوژه‌های فیلم‌های سینمایی سیاسی و در هر دوره ابزار دست دولت بوده است.

بعد از به قدت رسسیدن ظاهر شاه در سال ۱۳۱۲ سینماها دوباره بازه شده و بیشتر فیلم‌های هندی را نمایش می‌دادند. سال بعد در ۱۹۴۶ اولین فیلم افغانی به نام عشق و دوستی ساخته شد. چندی بعد موسسه افغان فیلم در سال ۱۹۶۸ توسط عبدل لطیف احمدی (انجینیر لطیف احمدی) تاسیس شد.

اوج شکوفایی سینمای افغانستان ده‌ه‌های ۴۰ تا ۶۰ خورشیدی است که از حکومت محمدداوودخان شروع شد، در دوران حکومت چپ‌ها (جمهوری دموکراتیک افغانستان) به اوج رسید و با سقوط حکومت محمدنجیب‌الله روبه زوال رفت. با شروع جنگ‌های داخلی، سینما نیز زیر حمله توپ و تانک قرار می‌گیرد و در دوره طالبان ممنوع می‌شود.

در سراسر افغانستان، ۱۱۷ تالار سینما وجود داشته که اکنون در حدود ۹۰ درصد آنها یا ویران شده‌اند، یا توسط مقامات تصاحب شده‌اند، و یا اگر هنوز هم پابرجا باشند، تبدیل به انبار شده‌اند.

دوره طالبان

در دوره طالبان گرفتن عکس، فلم و بازدید از سینما بکلی ممنوع قرار داده شده بود. طالبان یک تعداد فلمها و اسناد سینمای را در نزدیک تعمیر افغان فلم آتش نمودند. گاه دوستداران سینما، نوارهای فیلم را زیر خاک مدفون می‌کردند تا از سوختن در امان باشد.

سینمای امروز

پس از سال ۲۰۰۲ تولید فلمهای سینمائی در افغانستان رونق خوب گرفته است. یکتعداد از تحصیل کرده‌های سینمائی داخل خاک شده و بازار خوب دارند.

اکنون در سراسر افغانستان تنها ۱۶ سینما وجود دارد که یازده‌تای آنها در کابل هستند. پنج سینمای کلاسیک و شش سینمای کوچک ۳D. ۲ تا سینمای کوچک۳D در شهر هرات فعال است، دو سینمای کوچک ۳D در شهر مزار شریف و یک سینمای ۳D در شهر قندوز. از این ۱۶ سینما، چهار سینمای کلاسیک با تالارهای نسبتاً بزرگ (سینما آریانا، سینما پارک، سینما پامیر و سینمای خیرخانه) مربوط به دولت است. سینمای تیمورشاهی کلاسیک و شخصی است. بقیه همه، خصوصی هستند. سینماهای زیادی در کابل وجود دارد که به دلیل نبود تماشاگر بسته شده‌اند مانندسینما بهارستان و سینما آریوب.

صدیق برمک یکی از موفقترین کارگردان فلمهای افغانی در افغانستان است. فیلم‌های او برنده جوایز بین‌المللی شده‌اند.

فیلم لاله سیاه (فیلم) به کارگردانی سونیا ناتلی؟ نامزد اسکار شد.