مردم مسلمان افغانستان در ماه ضیافت الهی ضمن عبادات معنوی، با آداب و رسوم مختلفی چون تهیه شیرینی‌های متنوع، ترشی (چتنی) و نان های ویژه افغانی از میهمانان در ماه رمضان پذیرایی می کنند.
به گزارش روز چهارشنبه ایرنا، «محمد شفیق صمیم» در کتابی به نام «روزه از دیدگاه اسلام» می نویسد: روزه یکی از ارکان مهم دین اسلام و ماه شفاعت، رحمت و نزول قرآن کریم است.
وی تاکید کرده است که مسلمانان باید از فضیلت این ماه مبارک به خوبی بهره برداری کنند.
صمیم نوشت: شما در این ماه به مهمانی خدا خوانده شده اید، در این ماه، خدا میزبان است و شما مهمان، پس اهمیت آن را که درهای رحمت الهی در آن باز است، بدانید.
این نویسنده افغان می افزاید: اوج معنویت ماه مبارک رمضان شبهای قدر است و ما باید در بیست روز اول این ماه به معنویتی رسیده باشیم که در ایام و لیالی قدر بتوانیم به صورت یک مهمان بر سر سفره میزبان وارد شویم .
از ماه مبارک رمضان در افغانستان به مانند سایر کشورهای اسلامی، به گرمی استقبال می شود، روزه داران در این ماه بیشتر به خواندن قرآن، عبادت در مسجد و شب زنده داری بویژه شب های قدر می پردازند.
تواشیح خوانی، برای پیامبر گرامی اسلام (ص)، اهلبیت «ع» و مسابقات قرائت قرآن کریم در شماری از مساجد شهرها و روستاها از جمله فرهنگ رمضانی این کشور است.
۷۵ درصد مردم افغانستان حنفی مذهب و ۲۵ درصد شیعه هستند که عبادت و مراسم مذهبی، دینی و رمضانی آنها نیز تفاوت هایی دارد.
پیروان امام «ابوحنیفه» پس از افطاری، نماز تراویح و قرائـت قرآن کریم برپا می کنند و در هر مسجد تا پایان این ماه یک قرآن کامل ختم می کنند.
شیعیان هم بعد از ادای نماز و افطار به تلاوت قرآن کریم و دعاهای ماه مبارک رمضان مشغول می شوند.
کودکان و نوجوانان هنگام اذان مغرب در کوچه ها و جاده های کابل خرما، حلوا با نان داغ و بولانی «نوعی نان ویژه افغانستان که با سبزی و روغن» درست می شود، میان عابران توزیع می کنند.
در برخی از مناطق نیز، سفره‌های بزرگی پهنمی شود تا روزه داران افطار کنند.
شب های قدر در شهرها و روستاهای افغانستان دیدنی می شود . پیروان مذهب تشیع در این شب ها آنچه در توان دارند، خیرات کرده، عبادت و شب زنده داری می کنند.
اما پیروان مذهب تسنن نیز با تفاوت زمانی، شب های ۲۷ و ۲۹ رمضان را به نام شب های قدر احیا و قرآن تلاوت می نمایند.
علاوه بر آداب و رسوم مشترک در میان مردم افغانستان، هر شهر و روستا آداب و رسوم رمضانی ویژه ای برای خود دارد.
کابلی ها، نزدیک افطار برای خرید انواع ترشی «چتنی»، بولانی و زولبیا مقابل مغازه ها صف می کشند تا با خود به منزل ببرند.
«بولانی» نوعی نان افغانستانی است که با تهیه چند نوع سبزی و روغن آماده می شود. ۹۵ درصد کابلی ها سر سفره افطاری خود بولانی دارند.
یکی از آداب دیگر مردم افغانستان در ماه مبارک رمضان، نواختن دهل هنگام سحری است. شماری از افراد برای بیدار کردن مردم برای سحری دهل می نوازند. سنت نواختن دهل پشت در خانه مردم و گرفتن عیدی در روز عید سعید فطر هم یکی از سنت های رایج در افغانستان است.
یکی دیگر از سنتها که میان جوانان و نوجوانان رایج است اینکه پس از سپری شدن دهم ماه مبارک رمضان، بعد از افطار و ادای نماز ، جوانان در گروه های هشت نفری به در منازل رفته و اشعار دلنشین گروهی می سرایند.آنها با کوبیدن در منازل، آهنگی را به آواز بلند می خوانند که «رمضانی» نام دارد و با پایان رسیدن اشعار و سروده ها، از صاحب منزل پول، شیرنی و آجیل می گیرند.
صابر یکی از شهروندان هرات که ۷۰ سال سن دارد می گوید رمضانی خوانی را از نخستین روزهای کودکی اش بیاد دارد که با نوجوانان رمضانی خوانی می رفتند تا پول شیرینی بدست آورند.
هراتی ها در آخرین شب های ماه رمضان با برپایی مهمانی و مراسم ویژه ای، که از طرف خانواده داماد تدارک دیده می شود برای عروس عیدی می گیرند و به شور و شادی می پردازند.
اما مردم مزارشریف در شمال این کشور با غذاهای محلی این مناطق بویژه «قابلی پلو» که از برنج، گوشت گوسفند با هویج و کشمش تهیه می شود، به استقبال رمضان و عید فطر می روند.
مردم این استان بجای شیرینی و آجیل و ترشی، بیشتر به غذاهای محلی مانند قابلی پلو، منتو و آشک علاقمند هستند.
فرهنگ هویت است، کارشناسان باور دارند، اگر افراد هر جامعه برای زنده نگهداشتن هویت خود تلاش نکنند، در حقیقت مرده پنداشته می شوند.
با حضور ۱۸ ساله آمریکا و غرب در افغانستان، بحث های جدی در باره تهاجم فرهنگی در این کشور مطرح است .
وی تاکید کرده است که مسلمانان باید از فضیلت این ماه مبارک به خوبی بهره برداری کنند.
صمیم نوشت: شما در این ماه به مهمانی خدا خوانده شده اید، در این ماه، خدا میزبان است و شما مهمان، پس اهمیت آن را که درهای رحمت الهی در آن باز است، بدانید.
این نویسنده افغان می افزاید: اوج معنویت ماه مبارک رمضان شبهای قدر است و ما باید در بیست روز اول این ماه به معنویتی رسیده باشیم که در ایام و لیالی قدر بتوانیم به صورت یک مهمان بر سر سفره میزبان وارد شویم .
از ماه مبارک رمضان در افغانستان به مانند سایر کشورهای اسلامی، به گرمی استقبال می شود، روزه داران در این ماه بیشتر به خواندن قرآن، عبادت در مسجد و شب زنده داری بویژه شب های قدر می پردازند.
تواشیح خوانی، برای پیامبر گرامی اسلام (ص)، اهلبیت «ع» و مسابقات قرائت قرآن کریم در شماری از مساجد شهرها و روستاها از جمله فرهنگ رمضانی این کشور است.
۷۵ درصد مردم افغانستان حنفی مذهب و ۲۵ درصد شیعه هستند که عبادت و مراسم مذهبی، دینی و رمضانی آنها نیز تفاوت هایی دارد.
پیروان امام «ابوحنیفه» پس از افطاری، نماز تراویح و قرائـت قرآن کریم برپا می کنند و در هر مسجد تا پایان این ماه یک قرآن کامل ختم می کنند.
شیعیان هم بعد از ادای نماز و افطار به تلاوت قرآن کریم و دعاهای ماه مبارک رمضان مشغول می شوند.
کودکان و نوجوانان هنگام اذان مغرب در کوچه ها و جاده های کابل خرما، حلوا با نان داغ و بولانی «نوعی نان ویژه افغانستان که با سبزی و روغن» درست می شود، میان عابران توزیع می کنند.
در برخی از مناطق نیز، سفره‌های بزرگی پهنمی شود تا روزه داران افطار کنند.
شب های قدر در شهرها و روستاهای افغانستان دیدنی می شود . پیروان مذهب تشیع در این شب ها آنچه در توان دارند، خیرات کرده، عبادت و شب زنده داری می کنند.
اما پیروان مذهب تسنن نیز با تفاوت زمانی، شب های ۲۷ و ۲۹ رمضان را به نام شب های قدر احیا و قرآن تلاوت می نمایند.
علاوه بر آداب و رسوم مشترک در میان مردم افغانستان، هر شهر و روستا آداب و رسوم رمضانی ویژه ای برای خود دارد.
کابلی ها، نزدیک افطار برای خرید انواع ترشی «چتنی»، بولانی و زولبیا مقابل مغازه ها صف می کشند تا با خود به منزل ببرند.
«بولانی» نوعی نان افغانستانی است که با تهیه چند نوع سبزی و روغن آماده می شود. ۹۵ درصد کابلی ها سر سفره افطاری خود بولانی دارند.
یکی از آداب دیگر مردم افغانستان در ماه مبارک رمضان، نواختن دهل هنگام سحری است. شماری از افراد برای بیدار کردن مردم برای سحری دهل می نوازند. سنت نواختن دهل پشت در خانه مردم و گرفتن عیدی در روز عید سعید فطر هم یکی از سنت های رایج در افغانستان است.
یکی دیگر از سنتها که میان جوانان و نوجوانان رایج است اینکه پس از سپری شدن دهم ماه مبارک رمضان، بعد از افطار و ادای نماز ، جوانان در گروه های هشت نفری به در منازل رفته و اشعار دلنشین گروهی می سرایند.آنها با کوبیدن در منازل، آهنگی را به آواز بلند می خوانند که «رمضانی» نام دارد و با پایان رسیدن اشعار و سروده ها، از صاحب منزل پول، شیرنی و آجیل می گیرند.
صابر یکی از شهروندان هرات که ۷۰ سال سن دارد می گوید رمضانی خوانی را از نخستین روزهای کودکی اش بیاد دارد که با نوجوانان رمضانی خوانی می رفتند تا پول شیرینی بدست آورند.
هراتی ها در آخرین شب های ماه رمضان با برپایی مهمانی و مراسم ویژه ای، که از طرف خانواده داماد تدارک دیده می شود برای عروس عیدی می گیرند و به شور و شادی می پردازند.
اما مردم مزارشریف در شمال این کشور با غذاهای محلی این مناطق بویژه «قابلی پلو» که از برنج، گوشت گوسفند با هویج و کشمش تهیه می شود، به استقبال رمضان و عید فطر می روند.
مردم این استان بجای شیرینی و آجیل و ترشی، بیشتر به غذاهای محلی مانند قابلی پلو، منتو و آشک علاقمند هستند.
فرهنگ هویت است، کارشناسان باور دارند، اگر افراد هر جامعه برای زنده نگهداشتن هویت خود تلاش نکنند، در حقیقت مرده پنداشته می شوند.
با حضور ۱۸ ساله آمریکا و غرب در افغانستان، بحث های جدی در باره تهاجم فرهنگی در این کشور مطرح است .
