افغانی بگیر!
واژه ای آشنا برای چهار نسل از مهاجرین که با آن زندگی کرده و آن را با گوشت و پوست و استخوانشان لمس نموده اند،
واژه ای که بجز در ایران درهیچ جای دیگری رسمیت ندارد و آن را نمیشناسند،
افغانی بگیر واژه ای است که قدمت آن به بلندای ۴۰ سال میرسد، این واژه برای افرادی که زاده سرزمینی غیر سرزمین مادری شان هستند نیز معنا پیدا کرده و شامل حالشان میشود.
این واژه یک واژه دانشنامه ای نیست ولی میتوان برآن مدخل های متفاوت از همدیگری نوشت.
مدخلی باید تا درد دل زن پا به ماهی را در ضمن اورد که شوهرش در شب میلاد فرزندش مشمول این واژه شده و زن یکه و تنها در خانه مانده وکسی نبوده به دادش برسد…
مدخلی باید تا درد دل نوجوانی را بنگارد که بجز کوچه و محله اش جایی را ندیده و وقتی با این واژه سر و کارش می افتد چشمانش از ترس گرد میشود و به دیاری میرود که اصلا آشنایی با آن دیار ندارد و نمیدانیم چه بر سرش میآید…
مدخلی باید تا سرنشت پیرمرد ۶۰ ساله ای را بنگارد که ازپوست و گوشت و استخوانش برای ابادانی این بلاد مایه گذاشت و اکنون که هزاران درد بربدنش از مشقت کار مستولی شده راهی دیاری شود که هیچ کس را نمیشناسد …
مدخلی باید نگاشت از قهقهه مستانه عساکری که بادیدن چهره های تکیده و سراسر ترس عزیزانی که دچار این واژه شده اند برخود میبالند و دلخوش از این پیروزی بزرگشان هستند..
مدخلی باید نگاشت از درد دل مادری که با خون دل فرزند بزرگ کرد تا ثمرش را ببیند ولی فرزند از ترس این واژه هجرت دیگری اختیار کرد…
مدخلی باید نگاشت از دانشجویی که با پاسپورت دانشجویی خودش میهمان میشود ولی از آزمون دانشگاهش بازمیماند..
آری باید مدخل ها نوشت و نامش را نوشت دانشنامه “افغانی بگیر” تا شاید در تاریخ ماندگار شود رنج فرهنگ مشترک داشتن…
سید سلیمان حسینی
