#مهاجر_افغانستانی
یک روز آن که داشت ز دزدان چو لاله داغ
امروز همچو نرگس باکاسهٔ زر است
یک روز آن که بود مهاجر به ملک غیر
امروز سوی خطهٔ ایران مهاجر است
یک روزکارخانه درین مملکت نداشت
امروزکارخانه فراوان و دایر است|[ملک‌الشعرای بهار]
شاید مَثَل سفر قندهار را شنیده باشد، این مَثَل حکایت از مهاجرت ایرانیان قدیم برای تهیه قوت لایموت به سوی قندهار داشتند و از این تاریخ کسی رفتاری سخت گیرانه یا آزار دهنده افغانان را نسبت به این مهاجران در جایی ثبت نکرده تا به یادگار بماند ولی چرخ بدکردار بروفق مراد افغانان نچرخید، آنچه نباید می شد; شد.
این اعتلا دیری نپایید و عروس آسیا بجای حجله شادی غمکده مصیبت را مکان گرفت و افغانستان آباد و زیبا به ویرانه ای تبدیل شد و بر آن کَرکَسانی به حکومت گماشته شدند که چشم بر مردارهایی دوخته اند تا از ان تغذیه کنند. و سرزمینِ آباد، شد معرکه خونخواهی های بی فرجام آنان و بازماندگان به سیره رهبر دینی شان هجرت اختیار کردند ولی این درماندگان فراموشخانه تاریخ، مهاجرین بی پنا مانده اند بایک دنیا بی کسی و گرفتاری.
بوروکراسی های من درآوردی برای هر سال ظلمی است آشکار که ۴۰ سال گریبان اینان را به سختی می فشرد. امید است عزیزان انصار که دستشان میرسد برای این واماندگان بی پناه همیاری نموده چاره ای بیاندیشند. بخصوص برای عزیزانی که به هر حال یا سالخورده اند و کسی را ندارند برایشان کار اداری انجام دهند. تا در این شرایط برای شرکت در امایش یکبار نوبت بگیرند یکبار بیایند کارت تحویل بگیرند و یا صدور بیمه سلامتشان باید به سفرهای درون شهری بپردازند تا به بیمارستان های معتمد رفته و تاییدیه بیاورند و این برای این عزیزان حکم خود را به دست خویش به هلاکت افکندن است.
#مهاجر #مهاجرین افغانستانی درایران #سالمندان #ناتوان #بیماران خاص
